قدس آنلاین- کارگردان مجموعه «قصه‌های مجید» گفت: مسئولان، دغدغه سینما ندارند، چون با آن کاسبی می‌کنند، ولی ما با سینما نفس می‌کشیم و همه زندگی ماست.  

کیومرث پوراحمد در نشست خبری هیئت داوران چهل و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم رشد در مشهد، در پاسخ به پرسش خبرنگار قدس درباره چرایی کم‌توجهی به تولید آثار سینمایی با حوزه کودک و نوجوان با توجه به اهمیت آن افزود: باید شرایط مهیا شود تا سینماگران فیلم بسازند و دغدغه فیلم کودک و نوجوان داشته باشند. این شرایط مهیا  نشده است. آن‌ها هم که دغدغه‌اش را دارند، حمایت نمی‌شوند.

او ادامه داد: در موضوع کودک و نوجوان، فیلم‌نامه‌ای از اصغر عبداللهی را برای بنیاد فارابی بردم، گفتند خوب نیست. گفتم من خوانده‌ام، خوب است. گفتند خب بساز، ولی سرمایه را خودت بیاور. به من گفتند که خودت سرمایه را بیاور! پس بنیاد فارابی چه‌کاره است؟ من سرمایه از کجا بیاورم؟

پوراحمد که دل پری از مسئولان سینمایی داشت، خاطرنشان کرد: همین آقای روحانی که ما برایش سینه زدیم، کلی پست رد و بدل کرد و پست‌ها را به آدم‌های اطرافش داد. مسئولان سینما هم چنین‌اند، دلشان برای سینمای ایران نمی‌سوزد. سینما، خاله بازی شده است.

کارگردان «اتوبوس شب» درباره این‌که آیا تصمیم دارد بار دیگر مجموعه‌ای تلویزیونی برای مخاطب نوجوان بسازد؟ گفت: در دوره‌ای که قصه‌های مجید را ساختم، تلویزیون به‌کل سازمان دیگری بود و من هم آدم دیگری بودم. این‌روزها اصلاً حالم خوب نیست، هم به‌خاطر آسیب جسمانی که دیدم و هم این‌که قبلاً هرسال یک فیلم می‌ساختم، ولی الان هر پنج‌سال، یک فیلم.

پوراحمد با گلایه از عملکرد ضعیف کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در ساخت فیلم اظهار داشت: اوایل انقلاب افراد کارآمدی را در مدیریت کانون قرار می‌دادند که امثال بیضایی را پای کار می‌آوردند، ولی الان افراد ناکارآمد باعث این وضعیت شده‌اند. الان کانون به سازمانی بی‌خاصیت تبدیل شده است.

پوراحمد که داور بخش فیلم داستانی این دوره از جشنواره است، توضیح داد: ۱۳ فیلم بلند داستانی به جشنواره رسیده که درحال بررسی فیلم‌ها هستیم، ولی فیلم‌هایی که در روزهای اولیه داوری دیدم، فیلم‌های خوبی نبودند. امیدوارم در روزهای باقی‌مانده داوری، فیلم‌های بهتری ببینیم.

 جشنواره رشد یک حلقه میانی است

وحید گلستان، رییس هیئت داوران این دوره از جشنواره گفت: معمولاً جشنواره‌ها حلقه‌های میانی تولید و اکران‌اند و اگر این زنجیره کامل نباشد، گاهی می‌تواند اثربخشی پیش و پس از خود را از دست بدهد. جشنواره‌ای همچون فیلم رشد، در جایگاه تولید و اکران نیست، بلکه حلقه میانی این دو است و باید با این دید به آن نگاه شود.

به‌گفته گلستان، اکران فیلم‌های آموزشی می‌تواند ضرورتاً در سینما نباشد، بلکه فیلم‌های آموزشی باید به فرآیند آموزشی کمک کنند. سالن‌های اکران می‌توانند به ‌عنوان فرصت یادگیری قلمداد شوند و انتظار می‌رود جشنواره فیلم رشد پس از ۴۷ دوره تجربه، بهتر از قبل کار کند.

مونیکا واهی، داور هندی بخش بین‌الملل جشنواره با بیان این‌که ایران شهرت زیادی در زمینه فیلم‌سازی کودکان دارد و فیلم‌های قابل‌توجهی ساخته است، گفت: اکنون برای اظهارنظر درباره فیلم‌های رسیده به جشنواره، کمی‌ زود است، چون باید تمام آثار بررسی شود.

احمد طالبی‌نژاد، منتقد و داور بخش مستندهای علمی ‌آموزشی این دوره از جشنواره با اشاره به معضل کمبود فیلم‌های علمی خاطرنشان کرد: متأسفانه هیچ فیلم ایرانی در این بخش شرکت نکرده و جشنواره در جذب فیلم‌های بخش بین‌الملل هم دچار مشکل بوده است. تولید فیلم‌های علمی ‌و آموزشی توسط شرکت‌هایی انجام می‌شود که کارشان تولید علم است. درواقع فیلم علمی ‌نوعی مستند است که یک مقوله علمی ‌را کنکاش می‌کند.

طالبی‌نژاد یکی از معضلات پیش روی ساخت مستند علمی‌ آموزشی را این دانست که بیشتر فیلم‌ها تبدیل به فیلم تبلیغاتی می‌شوند و در این حوزه، دستمان پر نیست.  

او گفت: فیلم علمی‌ را باید مراکز آموزشی و پژوهشی سفارش دهند، ولی اساساً واحدی برای تولید فیلم علمی‌ و آموزشی در این مراکز وجود ندارد، درحالی‌که بخش عمده‌ای از اثربخشی آموزشی برعهده تصویر است.

چهل و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم رشد از سوم تا دهم آذرماه به میزبانی مشهد درحال برگزاری است.